Manicure japoński P.Shine – działa, czy nie działa? U kogo się sprawdzi?

Wiem, że wiele kobiet w ciąży promienieje, ma piękną cerę, olśniewające włosy i w ogóle wygląda jak ucieleśnienie gracji i piękna. Nie należałam do nich. Włosy przetłuszczały się jak zawsze, nogi puchły mi jak banie, waga rosła w zastraszającym tempie, twarz przypominała coś rozgotowanego, pryszcz gonił pryszcz, zęby psuły się na wyścigi, bynajmniej nie z braku higieny…

I tak jak większość rzeczy po zakończeniu ciąży i/lub karmienia zaczęła wracać do normy, tak paznokcie nie przyjęły tego do wiadomości. Walczyłam z nimi przez 4 lata wypróbowując wszystko poza formaldehydowymi odżywkami, których się boję do dziś.

Nie pomogło picie pokrzywy i skrzypu, nie pomogły witaminy z grupy B, nie pomogły odżywki do zmywania i te pod lakier, nie zadziałały drożdże, nie pomogło olejowanie, nie pomogło malowanie, nie pomogło niemalowanie. Trochę pomogła suplementacja witaminą D. W sensie że paznokcie nadal rozdwajały się do połowy płytki, ale przynajmniej nie pękały wzdłuż i nie krwawiły. Winne nie były czynniki zewnętrzne – zmywałam i sprzątałam zawsze w rękawiczkach, piłowałam je pieczołowicie w jedną stronę delikatnym pilniczkiem, nie miałam też grzybicy czy onycholizy.

Po wielu, wielu miesiącach usilnych starań udało mi się osiągnąć coś takiego. Aż żal patrzeć, prawda? Nawet jeśli udało się je skleić lakierem i uhodować ciut dłuższe, po jego zmyciu ukazywał się znów taki widok.

No i skusiłam się na ten manicure japoński, mimo że wydanie stu złotych na takie byle co jak moje pazury wydawało mi się dość szalone. Zastanawiałam się nad hybrydami, ale kosmetyczka stwierdziła, że nie będą się trzymać na tak zniszczonej płytce.

Sięgnęłam po markę P.Shine. I o niej właśnie będę pisać. Nie polecam „oszczędzania” i kupowania zastępników, bo nie wiem jaki jest ich skład i jakość wykonania, więc nie mogę ręczyć za ich efekty.

Zamówiłam na allegro za około 120 złotych, zestaw przyszedł. Zerknęłam na skład i było nieźle (choć sprzedawcy potrafią się ciut zagalopować w swych obietnicach, patrzcie na nie przez palce). Poza polerkami, pastą i pudrem w pudełku znajdziemy radełko do odsuwania skórek (polecam do wydłubywania małej porcji pasty ze słoiczka), 4 pilniczki i irchową ściereczkę do czyszczenia.

Po skróceniu paznokci i odsunięciu skórek przechodzimy do właściwego zabiegu. Przed pierwszym użyciem płytkę należy zmatowić, potem wystarczy robić to raz na jakiś czas. Następnie polerujemy paznokcie zieloną polerką przy pomocy pasty w zielonym pudełku (przypomina trochę podsuszone drożdże, ale można się przyzwyczaić). Na koniec to samo robimy z różowym pudrem, różową polerką.

Zarówno pasta jak i puder powstały na bazie ziemi okrzemkowej, czyli jak najbardziej mogą wzmacniać płytkę. Pasta zawiera też substancje nawilżające: glikol propylenowy i glicerynę, a puder emolienty: parafinę, wosk pszczeli, lanolinę. Skład jest zatem prosty, ale przemyślany: wzmacniamy płytkę, nawilżamy ją, a następnie zamykamy to nawilżenie warstwą olejową, która dodatkowo uelastyczni paznokieć i ładnie go nabłyszczy.

Samo polerowanie natomiast poza nabłyszczaniem i wygładzaniem poprawia ukrwienie płytki i przyspiesza jej wzrost. U mnie rosły 2-3 razy szybciej niż normalnie. Z tego względu mężnie polerowałam wykonując ruch polerką tylko w jednym kierunku, jak każe instrukcja, mimo że nieszczególnie rozumiałam sens tego działania.

Po pierwszym razie byłam głęboko rozczarowana. Paznokcie może były odrobinę bardziej błyszczące, ale nic więcej. Wręcz śmiem twierdzić, że byle jaka drogeryjna polerka nabłyszczyłaby je lepiej. W dodatku skórki „najadły się” szarawej pasty i wyglądały jak zagrzybione. Mina trochę mi się poprawiła następnego dnia, kiedy cała płytka nabrała o wiele ładniejszego odcienia: różowa na dole i biała jak śnieg na górze, co od dłuższego czasu mi się nie zdarzyło. Z każdym kolejnym użyciem zestawu paznokcie błyszczały też piękniej, aż zaczęły przypominać lusterka. Wciąż jednak rozdwajały się, a w oczekiwaniu na zupełnie nową płytkę nie robiłam im zdjęć.

Zabieg wykonywałam dwa razy w tygodniu, jak każe ulotka. Akurat po trzech dniach połysk robił się mniej wyrazisty, więc ta częstotliwość była odpowiednia też ze względów estetycznych. Nie ma żadnych przeciwwskazań względem stosowania manicure japońskiego pod lakier, aczkolwiek na nabłyszczonej i lekko natłuszczonej płytce trzyma się on o wiele krócej, więc lepiej zachować kilkudniowy odstęp.

W różnych miejscach w internecie spotkałam się z zaleceniem, aby zabieg stosować raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie. Z pewnością nie odżywi płytki tak intensywnie jak stosowany częściej, nie będzie równie skutecznie poprawiał kolorytu ani stymulował wzrostu. Z drugiej strony, najdelikatniejsza polerka to też polerka i po kilku tygodniach regularnego stosowania przekonałam się, że wierzchnia warstwa paznokcia jest cienka jak papier. Nie na całej powierzchni, ale w miejscach poprzecznych zgrubień. Korzystając z zestawu wykonywałam też manicure na mojej Mamie, i tu miałyśmy pewne trudności z racji głębokich pionowych bruzd na paznokciu. Nadmiar pasty wyjmowałam z nich… wykałaczką. Nie wyobrażam sobie podobnej praktyki w salonie. ;)

Efekty? Paznokcie dość szybko (po 2 miesiącach) prawie przestały się rozdwajać, pomijając miejsca, gdzie z racji „górki” płytka stała się bardzo cienka. Nabrały ładnego koloru, błyszczały, stały się bardziej elastyczne, słowem urosły na tyle, żebym mogła spokojnie wrócić do ich malowania. Uważam, że to właśnie manicure japoński w połączeniu z suplementacją witaminą D zakończył moje kilkuletnie problemy z paznokciami i choć nie są jeszcze idealne, nie muszę już mieć kompleksów z ich powodu.

Na zdjęciu płytka zażółcona z powodu któregoś lakierowego łobuza

Na koniec muszę jeszcze wspomnieć o niesamowitej wydajności. Po trzech miesiącach stosowania na spółkę z Mamą zużyłam może 1/10 pasty i pudru, a polerki nadal wyglądają jak nowe. Wydajność po stokroć wynagradza cenę zestawu, choć z drugiej strony warto przemyśleć zakup, żeby nie stać się właścicielką kosmetyku, który nigdy, przenigdy się nie kończy.

Plusy:

- fajny skład, choć nie zachwyci eko-ortodoksów, a sprzedawcy lubią go jeszcze ubarwiać,

- łatwość przeprowadzenia zabiegu: nie trzeba być fachowcem, żeby sobie poradzić z jego wykonaniem,

- ogromna wydajność, opakowanie wystarczy spokojnie na 100-200 zabiegów,

- wysoka jakość wykonania narzędzi, przemyślane pudełko, w którym wszystko wygodnie się mieści

- systematycznie stosowany poprawia koloryt, rozjaśnia płytkę, wzmacnia ją i przyspiesza wzrost paznokciami

- połysk ściera się bardzo równomiernie, nie ma tu odprysków jakie zdarzają się przy odżywkach w formie lakieru, nie musimy też męczyć paznokci zmywaczem

- spokojnie można go wykonać też na paznokciach u stóp.

Minusy:

- cena i dostępność: powyżej 100 złotych za zestaw, wyłącznie wysyłkowo, a oficjalny dystrybutor na Polskę sprzedaje wyłącznie hurtowo (30 opakowań), w dodatku ceny na stronie widoczne są po zalogowaniu. Pozostają sklepy internetowe i allegro,

- choć nie ma zakazu malowania paznokci, lakier o wiele gorzej trzyma się po manicure japońskim, u mnie odpryski pojawiały się już następnego dnia

- zabieg jest problematyczny na płytce rozdwajającej się (w dłuższej perspektywie mi pomógł, ale doraźnie polerowanie rozdwojonej powierzchni kończyło się pogłębieniem rozdwojeń), z bruzdami lub zgrubieniami,

- na efekt trzeba poczekać: przepiękny połysk pojawił się u mnie i u mojej Mamy dopiero po trzecim zabiegu, a płytka „wydobrzała” mniej więcej po 2 miesiącach,

- regularne polerowanie może, ale nie musi, doprowadzić do nadmiernego starcia wierzchniej warstwy paznokcia,

- mam mieszane uczucia co do zachowania higieny: polerki wykonane są z bardzo delikatnej skóry naturalnej i nie mam bezpiecznego pomysłu na ich dezynfekowanie.

W tej chwili na paznokciach mam już hybrydy, ponieważ doceniam ochronę, jaką dają płytce przed uszkodzeniami mechanicznymi. P. Shine z kolei dba o paznokcie mojej Mamy. Jeśli czegoś żałuję, to że nie dowiedziałam się wcześniej o manicure japońskim. ;)